Napjesstenen
of schalenstenen zijn stenen waarin een of meerdere door mensen
gemaakte min of meer ronde, komvormige kuiltjes van enkele centimeters
doorsnede voorkomen, die we meestal napjes of schaalkuiltjes noemen. We
treffen ze aan op vaste (vaak door het ijs afgesleten) rotsen, op grote
zwerfstenen en op de draag- en dekstenen van megalitische graven zoals
hunebedden en dolmen. In het algemeen gaat het bij die megalitische
graven om zwerfstenen. Maar ook op kleinere, soms maar vuistgrote
stenen en zelfs op stenen bijlen uit de prehistorie komen kuiltjes voor
waardoor deze stenen mogelijk tot de napjesstenen gerekend kunnen
worden.
Zulke
napjesstenen komen vrijwel overal in Europa voor. Ook in andere
werelddelen treffen we ze aan. We vinden ze zowel in kustgebieden als
diep in het binnenland. Daar treffen we ze aan niet alleen in het
laagland maar ook in de gebergten aan. Bovendien gaat het om grote
aantallen.
 |
Afbeelding 1.
Deze zogenaamde
Teufelsstein (Duivelssteen; foto
1 + 2) ten zuidoosten van Bippen in de Duitse deelstaat Niedersachsen
ligt direct naast het megalitisch grafmonument 'Großsteingrab
Restrup'. Hij heeft 66 napjes. De huidige standplaats van deze grote
zwerfsteen is echter niet zijn vindplaats; die ligt driekwart kilometer
verderop. Foto 3 + 4 zijn gemaakt door Wim Mulder uit Apeldoorn. Ze
laten een van de vele napjesstenen uit Zweden zien. Deze steen ligt ten
zuidoosten van Gamleby in het landschap Småland. |
Wanneer
deze napjes gemaakt zijn, kan niet precies gezegd worden maar meestal
wordt er van uit gegaan dat ze in het Neolithicum (Nieuwe Steentijd) of
de Bronstijd gedateerd moeten worden. Er zijn echter ook napjesstenen
bekend die mogelijk jonger (IJzertijd) of ouder (Mesolithicum)
zijn.
Over
het precieze doel van de napjes is niets met zekerheid bekend. In de
loop der tijd heeft men er de meest uiteenlopende verklaringen voor
gezocht. Van al deze verklaringen mogen we er twee als serieus
beschouwen. Zo zouden de kuiltjes kunnen dienen om bijvoorbeeld vet,
bloed of honing in op te vangen. In dat geval zou het kunnen gaan om
offergaven aan goden of aan overledenen. Aangezien er ook napjes in
verticale posities voorkomen, kan het hierbij zeker niet in alle
gevallen om vloeibare stoffen zijn gegaan. Daarnaast is er de
mogelijkheid dat de kuiltjes zijn ontstaan door het winnen van
steenpoeder dat voor magische of volksgeneeskundige doeleinden gebruikt
werd.
 |
Afbeelding 2. Op
een van de dekstenen
(zie rode pijl foto
boven) van het hunebed D16 bij Balloo in Drenthe bevindt zich een
zestal napjes.
De napjes waren niet zo goed te zien doordat de stenen droog waren
(foto links onder). Met een beetje water uit onze veldfles werden ze
beter zichtbaar (zie rode pijltjes bij de foto rechts onder). |
Voor
beide verklaringen zijn historische aanwijzingen gevonden. Zo is
bijvoorbeeld bekend dat nog tijdens de twintigste eeuw in Zweden met
veel geheimzinnigheid door bepaalde oudere mensen vet als offer in de
kuiltjes werd gesmeerd om genezing bij ziekte en wonden te vragen of om
bovennatuurlijke machten tevreden te stellen. Eveneens nog in de
twintigste eeuw werd in Schotland in het Verenigd Koninkrijk op
meerdere plaatsen op bepaalde tijden melk in de kuiltjes gegoten om
feeën tevreden te stellen. Hierdoor zou voorkomen worden dat
deze de koeien betoverden waardoor ze geen melk meer gaven.
 |
Afbeelding
3.
Op twee van de dekstenen van het hunebed D32 bij Odoorn in Drenthe zijn
napjes te zien. De foto linksboven laat zien op welke stenen zich de
napjes bevinden. De napjes op de deksteen van de onderste
fotorij
zijn met iets water nat gemaakt waardoor ze beter te zien zijn. De
napjes zien er bij de afzonderlijke dekstenen iets anders uit doordat
de ene steen grofkorrelig en de andere meer fijnkorrelig van structuur
is. GPS-coördinaten: N
52°51.474' O 006°50.519' |
 |
Afbeelding
4.
Op een van de kransstenen van hunebed D49 'De Papeloze Kerk' bij
Schoonoord in Drenthe zijn twee napjes te zien. Ook hier worden de
GPS-coördinaten bepaald (foto rechtsonder): N
52°49.208' O 006°46.433'. |
 |
Afbeelding
5.
Links en midden: op de achterste steen (rode pijl) van hunebed D12 bij
Eext in Drenthe zijn twee rijen met napjes te zien. GPS-coördinaten: N
53°00.922' O 006°43.455' Rechts: bij
hunebed D2 bij Westervelde in Drenthe zitten op de voorste deksteen
twee napjes (rode pijl). GPS-coördinaten: N
53°03.342' O 006°26.750' |
 |
Afbeelding
6.
Hunebed D3 en D4 bij Midlaren in Drenthe liggen achter elkaar bij een
boerderijtje. Om er te komen, volgen we een smal paadje tussen de
heggen door. We vinden er twee napjes bij hunebed D3 (zie rode
pijlen). GPS-coördinaten: N
53°06.467' O 006°40.298' |
Het
gebruik van magisch of geneeskrachtig steenpoeder is uit historische
bronnen bekend en het komt zelfs in onze tijd nog voor. Zulk
steenpoeder werd (en wordt) voor allerlei doeleinden gebruikt: het
afsmeken van een goede oogst door kleine beetjes op akkers te strooien,
het gezond houden van het vee door er iets van in het voer te doen en
het innemen ervan door de mens zelf om bepaalde ziekten te genezen of
te voorkomen. Ook het aanbrengen van steenpoeder op wonden is wel
bekend. Zie hiervoor verder bij het
item
krabsporen: steenpoeder als
geneesmiddel?
 |
Afbeelding 7. Vooral
op de kleinere
deksteen (foto's
boven; zie rode pijl) van het megalitisch graf 'Teufelsbackofen' in het
Everstorfer Forst in de Duitse deelstaat Mecklenburg-Vorpommern komen
napjes voor.
Op de deksteen en een van de draagstenen van het 'Urdolmen von Neu
Gaarz' (foto links onder), eveneens in Mecklenburg-Vorpommern komen in
totaal twintig napjes voor.
Op het kerkhof rond de kerk van Rinsumageest in Friesland liggen
tegenwoordig nog twee kleine napjestenen. Ze staan plaatselijk bekend
als 'napkesstienen'. Een vrouw die we op het kerkhof tegenkomen,
vertelt dat er vroeger meer geweest zijn. In deze napjesstenen legde
men vroeger muntjes als offer. Vrouwen namen het steenpoeder uit de
napjes in, in de hoop om in verwachting te raken. |
Naast
het magische en bovennatuurlijke gebruik, zijn ook meer alledaagse
toepassingen van napjes bekend. In kustgebieden in Schotland werden de
kuiltjes in het recente verleden nog gebruikt als vijzels waarin onder
andere schelpen en slakken werden fijngestampt om ze te gebruiken als
aas bij het vissen.

|
Afbeelding
8. Links: De Tregiffian Barrow ofwel
Tregiffian Burial Chamber is
een megalitisch graf in Cornwall, Groot-Brittannië. Voor het
graf
ligt een replica van een napjessteen. De originele steen ligt in het
Royal Cornwall Museum in Truro. Midden en rechts: De
Driehauser
Steine, een megalitisch graf ten zuidwesten van Schwagstorf in de
Duitse deelstaat Niedersachsen. Op twee van de dekstenen ervan komen
napjes voor. Op de hier afgebeelde deksteen (rechts) zijn ze het
duidelijkste te zien. De foto in het midden laat zien om welke steen
het
gaat. |
 |
Afbeelding
9. De
Bargloyer Steinkiste ligt ten noorden van Bargloy bij Wildeshausen in
de Duitse deelstaat Niedersachsen. Het is een megalitisch graf
van
ongeveer 2 x 1,5 meter waarbij zich op de deksteen zo'n 25 napjes
bevinden. De rode pijlen geven de hoofdgroepen aan die bij de foto's
onder links en midden te zien zijn. Onder rechts: de weg naar het
megalitisch graf. |
Het
gebruik van de schaaltjes en het ermee verbonden geloof zal dus niet
overal hetzelfde zijn geweest. Bovendien is het natuurlijk niet zeker
dat de gebruiken die ons uit historische tijden bekend zijn altijd al
hetzelfde zijn geweest en al sinds het ontstaan van de kuiltjes hebben
bestaan. Heel veel zaken rondom de napjesstenen zijn helaas nog
onbekend en vormen daardoor nogal eens aanleiding tot speculaties.
Tekst: Jan Weertz
Foto's napjessteen omgeving Gamleby in Zweden: Wim Mulder
Overige foto's: Jan en Els Weertz